SamenzAng, samenzOng …

You raise me up, so I can stand on mountains
You raise me up, to walk on stormy seas
I am strong when I am on Your shoulders
You raise me up to more than I can be

Soms wordt je geraakt door een lied. Is het de tekst, de melodie of de perfecte combinatie ervan … ? Zelf heb ik in een koor gezongen, en als je dan samen zo’n speciaal lied gespeeld en gezongen hebt, dan blijft dat je bij én het blijft bij je… Ik ben alt en zong vaak een tegenstem. De melodie werd compleet gemaakt door álle stemmen en partijen samen. Van een lied wat me raakt, zal ik de noten van de altpartij niet snel vergeten. En als ik de muziek jaren later weer eens hoor, zing ik “mijn eigen partij” weer mee, alsof we gisteren nog een koorrepetitie hadden.

Samen zingen … ik mis het zó! Oh, als je ooit eens in een grote kerk bent geweest, met een práchtige akoestiek, een hele goede organist of andere muzikant, waar honderden mensen samen zingen …. of je eens bij een kerkdienst in de openlucht was (bijv. Opwekking) waar je met duizenden mensen van allerlei verschillende kerken samen hetzelfde lied de hemel in zingt. Wauw! Nou, dan ken je het gevoel van kippenvel op je armen, denk ik wel.

Samen zingen heeft iets machtigs en krachtigs. Het verbindt. Wie je ook bent, wat je doet of hebt gedaan, of je kerkelijk bent of niet, het maakt niet uit. Zingen opent je ziel, het kan je hart vullen met een gevoel van liefde. Door te zingen, kan je boven jezelf uitstijgen. Zorgen verdwijnen naar de achtergrond, of er komt juist ruimte voor je diepste verdriet en tranen. Niet meer samen mogen zingen is een voelbaar gemis, zéker ook tijdens een christelijke uitvaart.

Mensen die dit gevoel bij samenzang niet (her)kennen, beseffen zich wellicht niet hoe groot dit gemis is en dat is ook logisch. Toch denk ik dat het goed is, om er oog voor te hebben.
In de huidige tijd moeten héél veel mensen het afscheid anders vormgeven dan ze eigenlijk ooit hadden bedacht. Dat is voor iedereen, die dat als moeilijk ervaart, éven verdrietig. Voor veel christenen is niet alleen de aangepaste groepsgrootte en de fysieke afstand anders en soms lastig … geen samenzang is absoluut een extra gemis. Afstand in een diepere laag.