De dag na kerst… zelf zit ik wat kerstprogramma´s terug te kijken op tv. Ik heb niet zoveel meegekregen van het kerstgevoel. Alles was anders dit jaar en dat zal iedereen wel herkennen. Zeker met een muzikant hier in huis, geen kerstzangdienst, geen kerstconcert, geen kerkdienst begeleiden. Niks van dat alles, dit jaar!
De voorbije kerstdagen mocht ik een aantal families ondersteunen in het regelen van een uitvaart. Ze moesten afscheid nemen van hun (schoon)vader en van een vriendin. Ik sprak een familie, van wie ik blijkbaar al wat mensen kende… “Ja, ze is het, hoor!!” hoorde ik toen de videoverbinding tot stand kwam. Een andere naam, een andere woonplaats, ik had niet direct de link gelegd. Eenmaal aan de klets met elkaar kwam het weer boven. Zij vonden het fijn een bekend gezicht te zien!
Momenteel overlijden er veel mensen in Nederland. Regelmatig werk ik namens een landelijke organisatie en dan kan er gevraagd worden, om een uitvaart te verzorgen in een andere regio. Zo ook eerste kerstdag. Persoonlijk vind ik dat héél erg lastig, want ik heb het gevoel dat ik mensen minder goed kan ondersteunen, dan een collega uit die betreffende regio. Ze hebben meer aan iemand die daar bekend is, denk ik dan. Ik bereid me voor en maak er natuurlijk het beste van. Het goed ingerichte computersysteem waar alle locaties en info in staat, ondersteunt me. En wanneer ik deze familie uitleg dat ik vanuit een andere regio werk en waarom ik voor hen ben ingezet, is er álle begrip en vinden ze het zelfs fijn dat ik zo flexibel ben om hen te begeleiden. Gelukkig maar! Uiteindelijk bleek het juist mijn onbekendheid te zijn, die hen op het idee bracht om voor een uitvaartlocatie buiten hun woonplaats te kiezen, omdat het zo’n mooie omgeving is daar. Bijzonder toch, hoe het dan loopt…
Gisteren werd ik geraakt door een stel, die de uitvaart gingen regelen voor een vriendin. Liefdevol vertelden ze hoe ze haar in haar laatste dagen, weliswaar op afstand, nog hebben gesproken. Ze hebben met en voor haar gebeden, ze hebben een Bijbeltekst gelezen en hebben haar bemoedigd. Elke keer als God werd genoemd, kneep mevrouw in de hand van de verzorgster naast haar. Het ontroerde me. Heel zorgvuldig kreeg het afscheid steeds meer vorm. Wat mooi dat mensen nog zo naar elkaar omzien. Een échte kerstboodschap, als je het mij vraagt!
Het zijn speciale dagen en voor de mensen die iemand verliezen in deze periode, zal kerst voor de rest van hún leven nooit meer hetzelfde zijn. Mijn hart gaat uit naar al die mensen.
