Dank je wel!!! Dat mag wel gezegd worden… wat was het vanmiddag mooi. Ik (of eigenlijk, wij) hebben genoten van een liefdevol en warm afscheid. We hebben veel feedback gekregen. En allen waren het eens. Liefdevol, warme woorden, mooi, het was precies pap. Niet teveel poeha, doe maar gewoon.
Mijn oom (de broer van pap) zei in het uitvaartcentrum nog zaken, waar ik stiekem om moest lachen. Want ze kwamen terug in de speech…. maar dat wist hij toen nog niet! Het mooiste compliment kreeg ik van één van mijn vele aanwezige collega’s. Hij zei “Marjan, ik wist dat je enig kind was. Maar wat ben jij opgegroeid in rijkdom. Dit afscheid was één en al liefde. De foto’s, de muziek, de woorden die werden gesproken…” Nogmaals, ontzettend bedankt voor alles. Wij hopen dat het heeeeeeeel lang duurt voordat wij jou weer tegenkomen in jouw functie, maar mochten we elkaar ergens tegenkomen zonder rouw, altijd leuk! (ter info, deze familie trof ik verdrietig genoeg 2 keer binnen 6 weken….)
